Η Ιρίνα Καλιντζάκη σπούδασε στην École Spéciale d’Architecture στο Παρίσι , στο College of Enviromental Design, California Polytechnic University και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Institut des Études Théatrales στη Σορβόννη.

Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Η μελέτη του υλικού από έναν καλλιτέχνη είναι το απαραίτητο στοιχείο για την έμφαση που θα αποδοθεί στο τελικό δημιούργημά του.

Η χρήση της εμπειρίας επίσης, από τους διάφορους δρόμους που ακολουθεί, είναι απαραίτητη.
Είναι ένα επίπεδο μεταξύ δράσης και μη δράσης, καινοτόμο και γεμάτο προκλήσεις.

Η Ιρίνα Καλιντζάκη έχοντας «αναρρώσει» από τις επιπτώσεις της σύγχρονης τέχνης, ευθυγράμμισε τη διάνοια και το θέμα, την ευαισθησία και την αρμονία, ως αντίδραση στην κουλτούρα του κενού, μέσω ενός ελιτισμού αυτών που αξίζουν την υπεροχή και την ανεξάρτητη έκφραση πέρα κι έξω από την μαζική παραγωγή και το εφήμερο.
Δημιούργησε μία ενότητα κοσμημάτων-κατασκευών, που λειτουργούν μαζί και ξέχωρα.
Τα αντικείμενα γίνονται υποκείμενα, άξονες που επιδρούν στον θεατή και τον συνοδεύουν μ’ ένα αίσθημα συγκίνησης και ευδαιμονίας.
Για την ατομική της έκθεση που θα παρουσιαστεί στην Chili Art Gallery από τις 5 Μαίου έως και τις 4 Ιουνίου 2011 με τίτλο «Luxury? Oh! Let them eat cake» Jewelry/Wearable installations , η ίδια γράφει:
«…o άνθρωπος ξεκίνησε να φορά κοσμήματα πριν απ’ οτιδήποτε άλλο. Γρήγορα το κόσμημα έγινε σύμβολο πλούτου , εξουσίας, κοινωνικής υπεροχής, πολυτέλειας .

Προς αποφυγήν ταύτισης της πολυτέλειας με την όποια σημερινή νεοπλουτίστικη εκδοχή της, άντλησα τις εικόνες μου από το παρελθόν .
Έτσι μπαρόκ ή βικτωριανά μοτίβα, φόρμες κι αισθητική του boudoir, η Αντουανέττα, ο Λουδοβίκος και άλλοι φίλοι, μπερδεύονται στη δική μου εκδοχή της πολυτέλειας.
Και ενώ κράτησα τις φόρμες (μοτίβα) και τις αρχέτυπες ιδέες αυτών των εικόνων, χρησιμοποίησα υλικά ευτελή όπως χαρτί, ξύλο ή ύφασμα.
Με μία θεατρικότητα παιδική, τα υλικά αυτά μεταμφιέζονται και υπονοούν μία πολυτέλεια διαχρονική.
Το χαρτί μεταρέπεται σε δαντέλα ή το ξύλο σε διαμάντι. Αποδίδοντάς τα εικαστικά με μία δόση χιούμορ ή ακόμη και ειρωνίας, τα κοσμήματα-κατασκευές μου καταθέτουν ένα σχόλιο στη σημερινή πραγματικότητα υπερκαταναλωτισμού και κοινωνικής καταξίωσης μέσω των υλικών αγαθών που θα μπορούσε να συνοψίζεται στο γνωστό ρητό “errare humanum est” ( το πλανάσθαι είναι ανθρώπινο)…»

Τα εγκαίνια της έκθεσής της είναι την Πέμπτη 5 Μαίου 2011 και ώρα 8μμ.